Annað ár í Kína

Hún er vandfundin leiðin á skerið. Það vandfundin a.m.k. að við tökum öfugan Marco Polo til Moskvu með lest, förum með rússneskum vörubílstjórum á puttanum til Kaupmannahöfn og vinnum vonandi flugmiða til Íslands í spilum á Hviids Vinstue.


Hins vegar er leiðin aftur til Kína í haust auðveld viðureignar. Nanjing mun verða heimaborg mín næsta árið, ég mun snúa aftur skáeygður á öðru í Y-3 peysu reykjandi Zhong-nan-hai að tala um taóisma.

En þessa dagana er maður nú bara að sakna Íslands. Það eru(auk fjölskyldu og vina) þessir litlu hlutir á Fróninu sem maður saknar. Að því tilefni höfum við Siggi gert lítinn lista yfir það sem við ætlum að gera þegar við komum heim:

• Fara út í bakarí og fá sér súkkulaðisnúð og kókómjólk
• Skreppa í Vesturbæjarlaug og í heitan pott(ég hef ekki átt nánari snertingu við vatn þennan vetur en 5 mínútna skyndisturtur)
• Fá sér ís í Ísbúð Vesturbæjar
• Fara á bæjarins bestu
• Liggja undir vatnskrananum
• Bölva því að geta ekki skroppið tíu metra út í búð og keypt sér bjór á 15 krónur heldur 200 hjá bákninu

Síðan verður óneitanlega þægilegt að geta t.d. farið til tannlæknis án þess að valda gríðarstórum misskilningi og draga að sér athygli 200 manns sem vilja hjálpa manni að segja "rótarfylling" á kínversku. Það styttist í mann!